UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTRZEGO SERCA PANA JEZUSA

Ryt zdwojony I kl. Szaty białe.

Protestantyzm w XVI wieku i Jansenizm w XVII targnął się na jeden z podstawowych dogmatów chrześcijaństwa, usiłując go zniekształcić.

Dogmatem tym jest miłość Boga do wszystkich ludzi. To też trzeba było, aby Duch miłości, który kieruje Kościołem, znalazł now sposób na zwalczenie tej herezji, aby Oblubienica Chrystusowa, daleka od umniejszenia swojej miłości do Jezusa, coraz więcej w niej wzrastała. To też dla stwierdzenia swej wiary w ten tak ważny dogmat nauki chrześcijańskiej, ustanowił Kościół katolickie Święto Najświetszego Serca Jezusowego dla rozszerzenia tego nabożeństwa.

Opatrzność wzbudziła początkowo błogosławionego

Eudesa, który w 1670 roku ułożył oficjum i Mszę o Najświętrzego Sercu dla kongregacji Eudystów. Następnie wybrał sobie Bóg za narzędzie do wykonania tego dzieła córkę duchowną św. Franciszka Salezego : św. Małgorzatę Marię Alacoque, której Jezus ukazał swe Serce w Paray-le-Monial 16.

W r. 1765 Klemens XIII zatwierdził święto i nabożeństwo do Najświętrzego

Serca, a w 1856 r. Pius IX rozciągnął je na Kościół powszechny. Leon XIII W I899 r. poświecił całą ludzkość Sercu Jezusowemu, a Papież Pius XI w 1928 r. polecił obchodzić to święto z oktawą i nakazał po Mszy lub nieszporach odmówić Akt wynagrodzenia Najświętrzemu Sercu Jezusowemu.

Celem Święta jest 1. rozważanie miłości, którą Chrystus okazał przede wszystkim przy ofierze krwawej na krzyżu, oraz przy ofierze niekrwawej na ołtarzu podczas Mszy św. 2. złożenie należnego dziękczynienia i

uwielbienia za ofiarę. 3.

wypełnienie obowiązku przebłagania za winy swoje i wszystkich ludzi, gdyż grzechy ludzkie zraniły serce Jezusowe. 

Mszał Rzymski, 1949