ŚWIĘTO BOŻEGO CIAŁA

BOŻE CIAŁO jest jednym z najpiękniejszych świąt katolickich. Budzą się żywe uczucia, rozpłomienia się miłość kiedy Chrystus, błogosławiąc i krzepiąc, przechodzi poprzez wsie i miasta wśród rozkwitłych drzew, przybranych odświętnie domów, poprzedzony długim szeregiem dzieci.

Wszyscy starają się, aby jak najbardziej uświetnić doroczną uroczystość. Ale po kilku dniach zapał mija. Kończą się uroczyste procesje, Chrystus wraca do kościołów, by samotnie czekać na nikłe dowody ludzkiej miłości! Często się zapomina, że Boże Ciało to nie tylko nazwa dorocznego święta ku czci Najśw. Sakramentu, ale żywa prawda na co dzień. Boże Ciało to żywy Chrystus pod postaciami chleba mieszkający w tabernakulum, to każda Msza św. to każda Komunia św. Nie dość jest choćby najlepiej i najszerzej uczcić Tajemnicę Chrystusowej miłości raz w roku! Trzeba nam ukochać w każdym dniu Boże Ciało z nami i dla nas mieszkające w każdym naszym kościele.

ŚWIĘTO BOŻEGO CIAŁA zostało ogłoszone w całym Kościele katolickim w r. 1264, przez papieża Urbana IV, dzięki niewątpliwym zasługom świątobliwej Julianny z Mont Cornillon. Wiek XIII jest początkiem pięknej i społecznej czci Najśw. Sakramentu, poza Mszą św., która była dotąd jedyną okazją oddania czci Panu Jezusowi, pozostającemu pod postacią chleba i wina.

Gdy maleńki Jezus spoczął na sianie w ubogiej stajence betlejemskiej, pozbawiony jakiegokolwiek ziemskiego majestatu i blasku to tylko wiarą można było uznać w Nim Synostwo Boże. Gdy zawisł na krzyżu, opuszczony i znękany to i wtedy zataił swoją moc, potęgę i osobisty wpływ, którymi promieniował w godzinach swego nauczania i cudów. I dziś, gdy spoczywa na ołtarzu w ukryciu materialnych, znikomych postaci chleba i wina wymaga od nas żywej i pełnej wytrwałości wiary Matki Bożej i pasterzy w stajence betlejemskiej, pełnej uwielbienia wiary rzesz, którym chleb rozmnożył, pełnej miłości wiary Piotra, który wyznawał: „Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego”.

W Najśw. Sakramencie ukryte jest nie tylko Bóstwo, ale i Człowieczeństwo Jezusowe. Ta wiara w obecność żywego Jezusa, Boga i Człowieka rodzi miłość pełną poświęcenia i nadzieję sięgającą poza grób. MSZA ŚWIĘTA na uroczystość Bożego Ciała jest streszczeniem dogmatycznej nauki o Najśw. Sakramencie. Dzisiejsza lekcja i ewangelia przypomina ustanowienie Sakramentu ołtarza podczas ostatniej wieczerzy i obietnice Pana Jezusa: „KTO SPOŻYWA CIAŁO MOJE I PIJE MOJĄ KREW WE MNIE MIESZKA, A JA W NIM, KTO SPOŻYWA CIAŁO MOJE ŻYĆ BĘDZIE NA WIEKI. MODLIMY SIĘ żarliwie o to, abyśmy umieli wykorzystać dar Jezusowej obecności. „spraw, abyśmy przez naszą cześć dla tajemnicy Ciała i Krwi Twojej, doznali w sobie owoców Twojego odkupienia.

źródło: Dzieło Powołań Kapłańskich Kielce, 1946